Definitie 

Osteopathie, ook wel osteopathie genoemd, is een vorm van complementaire geneeskunde die gebruik maakt van bepaalde manuele technieken die gericht zijn op het menselijk lichaam als geheel. Dit omvat autoregulatie van lichaamsmechanismen en de interactie tussen fysiologische en anatomische functies van het lichaam. Osteopathische geneesmiddelen kunnen ook gunstig zijn voor de behandeling van musculoskeletale problemen die verband houden met de wervelkolom. Beoefenaars van osteopathische geneeskunde hebben verschillende methoden voor diagnose en behandeling. Osteopathische manipulatieve behandeling heeft positieve resultaten bij de behandeling en behandeling van hoofdpijn of migraine, cervicale klachten en lage rugpijn. Zwangere vrouwen en kinderen vormen een belangrijke patiëntengroep. Beoefenaars van osteopathische geneesmiddelen behandelen vaak asymmetrie bij zuigelingen, overmatig huilen en andere klinische aandoeningen. [1]

Gebruik van osteopathische geneeskunde

Osteopathische geneeskundigen hebben een vergunning om medicijnen voor te schrijven en osteopathische manipulatieve medicijnen toe te dienen, die dienen als een belangrijk diagnostisch en therapeutisch hulpmiddel. Een osteopathisch onderzoek van het bewegingsapparaat is een integraal onderdeel van de lichamelijke diagnose. De osteopathische beoefenaars gebruiken praktische vaardigheden, radiologische beeldvorming en laboratoriumonderzoeken om de medische aandoening te diagnosticeren en de behandeling toe te dienen. Osteopathische manipulatieve geneeskunde (OMM) dient als een belangrijk hulpmiddel voor de behandeling en het beheer van de volgende medische aandoeningen. [2]

1. Ademhalingsproblemen
2. Onderrug pijn
3. Gastro-intestinale afwijkingen
4. Gewrichtspijn
5. Postoperatieve pijn
6. Nek pijn
7. hoofdpijn 

Kwalificatie vereist 

Osteopathische medische scholen bieden 4 jaar professionele opleiding en training. Na afronding van de academische opleiding kiezen osteopathische geneeskundigen voor een opleiding in specialismen en subspecialismen. Osteopathische medische studenten zijn ook vereist voor het verwerven van 200-300 uur klinische ervaring in het veld. Het curriculum van de osteopathische geneeskunde omvat fysiologie, farmacologie, biochemie, anatomie, biostatica, gedragswetenschappen, pathologie, pathofysiologie, histologie, embryologie, genetica, microbiologie en immunologie. De osteopathische geneeskundestudenten moeten ook 200 uur besteden aan het verwerven van preklinische opleiding over de geschiedenis van de osteopathische geneeskunde. Het academische programma osteopathische geneeskunde omvat 2 jaar niet-klinische didactische cursussen en 2 jaar klinische ervaring in klinische, ziekenhuis- en in-office-omgevingen. De studenten doen ook ervaring op in community-based clinics. Na het voltooien van het academische programma osteopathische geneeskunde, voltooien de beoefenaars hun residentie, waarvan de duur afhangt van de gekozen specialiteit. 

Alvorens toegelaten te worden tot een academisch programma voor osteopathische geneeskunde, moeten individuen een bachelordiploma behalen. De disciplines omvatten algemene scheikunde, algemene biologie, organische chemie en algemene natuurkunde, samen met laboratoria. [3] Board-certificering wordt geleverd door de American Osteopathic Association. De tests die nodig zijn voor het toedienen van een licentie omvatten het United States Medical Licensing Examination (USMLE) en Comprehensive Osteopathic Medical Licensing Examination (COMLEX-USA). De Interstate Medical Licensure Compact biedt osteopathische artsen de licentie om in meerdere staten te oefenen. Dit kan deze beoefenaars ook helpen bij het aanbieden van telegeneeskundediensten. [4]

Osteopathische geneeskunde theorie 

Beoefenaars van osteopathische geneeskunde gebruiken OMM om neuromusculoskeletale pathologieën, ziekten van inwendige organen en andere gezondheidsproblemen te behandelen. Osteopathische geneeskunde werkt vanuit de overtuiging dat een inherent genezingssysteem in het menselijk lichaam verantwoordelijk is voor het weerstaan van ziekten, het behouden van de gezondheid en het herstellen van ziekten. Osteopathische geneeskunde rust individuen uit met de nodige hulpmiddelen om de gezondheid te herstellen en een zelfgenezende toestand te behouden. De belangrijkste principes van osteopathische geneeskunde worden als volgt opgesomd. [3]

1. De lichaamsdelen functioneren niet zelfstandig. Integendeel, elk onderdeel van het lichaam is verbonden met een ander. Het lichaam werkt in integratie met de geest en ziel. Elke pathologische wijziging in een bepaald lichaamsdeel kan de functies van de rest van het lichaam veranderen. 
2. Het menselijk lichaam is uitgerust met zelfgenezende, gezondheidsonderhoudende en zelfregulerende eigenschappen. Het menselijk lichaam maakt gebruik van homeostatische mechanismen om te herstellen van verwondingen. De aanwezigheid van pathologische veranderingen van een bepaald lichaamsdeel leidt tot veranderingen van andere lichaamsdelen om de suboptimale functie te compenseren. OMM herstelt het zelfgenezend vermogen van het menselijk lichaam en versterkt het immuunsysteem. 
3. Een ander belangrijk principe van de osteopathische geneeskunde is dat er een wederkerige relatie is tussen structuur en functie. Pathologische veranderingen in de structuur van een lichaamsdeel leiden tot veranderingen in de functie van dat lichaamsdeel. Een soortgelijk patroon wordt waargenomen wanneer het lichaamsdeel niet optimaal functioneert.
4. Voor een rationele behandeling is voldoende kennis en begrip van de eerder genoemde principes van belang. Deze principes zijn belangrijk voor onderzoek, diagnose en onderhoud van de gezondheid. 

Subspecialiteiten osteopathische geneeskunde 

Osteopathische geneeskundigen oefenen in de volgende eerstelijnsspecialismen. 

1. Kindergeneeskunde 
2. Familie medicijn 
3. Inwendig medicijn 

De artsen kunnen ook oefenen in de volgende medische gebieden. [5]

1. anesthesiologie 
2. Vaatchirurgie 
3. Allergie en immunologie 
4. anesthesiologie 
5. Thoracale chirurgie 
6. Chirurgie 
7. kinderneurologie 
8. Dermatologie 
9. Radiologie 
10. Psychiatrie
11. Familie medicijn 
12. Noodgeval medicijn 
13. preventieve geneeskunde 
14. Orthopedische operatie 
15. Fysische geneeskunde en revalidatie 
16. Inwendig medicijn 
17. Genetica 
18. Neurologische chirurgie 
19. oncologie 
20. KNO 
21. Verloskunde-gynaecologie 
22. Kindergeneeskunde
23. Pathologie 

Osteopathische geneeskunde behandeling 

De behandelingsmodaliteiten van osteopathische geneeskunde zijn als volgt. 

1. Technieken voor zacht weefsel omvatten het strekken van fasciastructuren en spieren. 
2. Een articulatorisch behandelingssysteem omvat de toepassing van vering met lage snelheid en hoge amplitude om het functioneren van de gewrichten te verbeteren. 
3. De techniek met hoge snelheid en lage amplitude omvat korte en snelle stoten. Dit wordt ook wel de popping of cracking techniek genoemd. 
4. Spierenergie richt zich op het vergroten van het bewegingsbereik en het ontspannen van de uitgerekte spieren. 
5. Remming omvat het uitoefenen van druk op ontspannen spieren. 
6. Gefaciliteerde vrijgave van de positie omvat de plaatsing van de wervelkolom van de patiënt in een neutrale positie en het toepassen van compressie op het aangedane segment. 
7. Myofasciale release wordt gebruikt voor de behandeling van spier- en fascia-beperkingen. 
8. Osteopathische craniale manipulatieve geneeskunde is een van de moeilijkste technieken van de osteopathische geneeskunde. Het maakt gebruik van neurologische systemen en intrinsieke beweging van de schedel om het hele lichaam te genezen. 
9. Lymfatische technieken omvatten passieve bewegingen om de lymfestroom te bevorderen. 

Conclusie 

Osteopathische geneeskunde heeft een holistische benadering voor de behandeling van meerdere gezondheidsproblemen. Dit gebied van complementaire geneeskunde benadrukt het belang van het zelfgenezend vermogen van een individu. Osteopathische geneeskunde herstelt de suboptimale functie en structuur van verschillende lichaamsdelen. Osteopathische geneeskunde maakt gebruik van directe en indirecte modaliteiten voor de behandeling van neuromusculoskeletaal, zacht weefsel, inwendig orgaan en andere pathologieën. 

Referenties

1. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC8499418/ 
2. https://www.vcom.edu/osteopathic-medicine 
3. https://www.aacom.org/docs/default-source/cib/bgom.pdf 
4. https://osteopathic.org/life-career/medical-licensure/state-licensure/ 
5. https://www.aacom.org/become-a-doctor/about-osteopathic-medicine/osteopathic-medicine-specialties-and-primary-care