Chronische pijn: genezingscyclus, behandeling en biopsychosociaal model

Wat is ASTR?

Advanced Soft Tissue Release (ASTR) is de nieuwe technologie die werkt volgens het principe van het vrijgeven van zachte weefsels voor de behandeling van chronische pijn door de oorzaak van het probleem te beschouwen in plaats van symptomen met behulp van verschillende instrumenten van fysiotherapie. Dit artikel heeft de huidige behandelingen voor chronische pijnpatiënten besproken, de meest effectieve behandelingen benadrukt, de 10 elementen ontdekt om chronische pijn te verlichten en de behandelingsoplossingen voor de meeste problemen. Om deze te dekken, zijn verschillende onderzoeksstudies beoordeeld en gepresenteerd in dit artikel om evidence-based behandelingsoplossingen te bieden via ASTR.

Huidige behandelingen voor chronische pijn

De huidige behandelingen om chronische pijn te verminderen omvatten massage, acupunctuur, wervelkolomaanpassing, droge naald, gewrichtsmobilisatie, manuele therapieën, oefeningen en stretching, die pijnverlichting op korte termijn bieden in plaats van op lange termijn. De Universiteit van Ottawa, in Canada, heeft systematisch 270 onderzoeken beoordeeld en ontdekte dat massage, acupunctuur en wervelkolomaanpassing slechts kortdurende pijnverlichting bieden, aangezien de effecten na verloop van tijd vervagen [1]. Een andere systematische review observeerde de resultaten van manuele therapie en wervelkolomaanpassing en rapporteerde dat deze behandelingsinterventies kortdurende pijnverlichting bieden bij verschillende uitkomsten gerelateerd aan chronische pijn, subacute nekpijn met of zonder cervicogene pijn [2]. Naast deze twee hebben meerdere onderzoeken aangetoond dat behandelingen zoals massage, stretching, gewrichtsmobilisatie, wervelkolomaanpassingen en andere op korte termijn verlichting bieden omdat ze de symptomen doen vervagen, maar de werkelijke oorzaak van de ziekte hetzelfde blijft, waardoor de pijn die gepaard gaat met de ziekten wordt binnen enkele uren, weken of maanden teruggedraaid [3]. Er is een grotere behoefte aan effectieve behandelingsoplossingen voor mensen die lijden aan chronische pijn. Chronische pijn wordt geassocieerd met het genezingsmechanisme van een lichaam als reactie op een oorzaak van pijn. Daarom is het belangrijk om het normale genezingsmechanisme van het lichaam te begrijpen [4].

Normale genezingscyclus

De normale genezingscyclus is een complex proces dat een cascade van verschillende gebeurtenissen omvat wanneer een lichaam een verwonding of scheur in een gebied detecteert. Om dit mechanisme eenvoudig te begrijpen, nemen we een voorbeeld van een externe snede. Wanneer er een snee in de buitenste laag van de huid is, treden drie stadia van de genezingscyclus op, waaronder ontsteking, proliferatie en rijping. De ontsteking begint met de gehaaste bloedstroom naar het geblesseerde gebied en er is plotselinge roodheid, zwelling, verhoogde temperatuur en gevoeligheid op de plaats van het letsel als gevolg van de verhoogde bloedcirculatie in het gebied. De tweede is de proliferatiefase waarin de cascade van gebeurtenissen plaatsvindt, waaronder vorming van littekenweefsel, fasciabeperkingen, spierspasmen en triggerpoints. De vorming van littekenweefsel is de meest kritieke gebeurtenis die een bindweefsel is om het gewonde gebied te bedekken, zodat de open wond niet vatbaar is voor of wordt blootgesteld aan infecties of bacteriën. De fascia restrictie is gebaseerd op de vorming van oppervlakkige en diepe lagen van fascia weefsels die nieuwe lagen opbouwen om de wond te genezen. Het littekenweefsel en de fascia moeten worden losgemaakt om het rijpingsstadium te bereiken waarin de wond volledig is genezen en de snede wordt gesloten door de nieuwe huid- en fascialagen. Het vermogen om littekenweefsel en fascia los te maken neemt echter in de loop van de tijd af, waardoor het lichaam niet in staat is het rijpingsstadium te bereiken dat leidt tot chronische pijn [5]. 

10 elementen om pijn te verlichten

Chronische pijn wordt geassocieerd met verschillende factoren, daarom zijn de elementen om pijn te verlichten ook gevarieerd. Bijvoorbeeld als een persoon een ongeluk heeft gehad en een ruk in de nek heeft gehad waardoor er microscheurtjes in de nekspieren zijn die chronische pijn in zijn nek veroorzaken. De eerste reactie van het lichaam is de ontsteking in de nekspieren om de bloedcirculatie in de tranen van de nekspieren te vergroten. De tweede fase van proliferatie wordt gelijktijdig gestart om littekenweefsel, fascia-restrictie, spierspasmen en triggerpoints te vormen. Maar dat zou hem niet helpen bij het stoppen van de pijn omdat de microscheurtjes in de nekspieren niet genezen. Dit zou leiden tot een verkeerde houding en een slechte lichaamsmechanica omdat hij niet langer zou kunnen staan, zitten of werken. Uiteindelijk zal zijn gang ook worden beïnvloed door nekpijn die uitsteekt naar de wervelkolom. Dit zou ook van invloed zijn op zijn dieet, hem angst en stress geven, en veranderingen in levensstijl. Daarom kan worden samengevat dat de 10 elementen om pijn te verlichten zijn: ontsteking, littekenweefsel, spierspasmen, fascia-beperking, triggerpoints, slechte houding en lichaamsmechanica, lopen, stress en angst, voeding en levensstijl en deze elementen zijn nodig gelijktijdig te behandelen voor langdurige pijnverlichting [6].

Biopsychosociale benadering

Het biopsychosociale model werd in 1977 ontwikkeld door Dr. George Angel dat al deze 10 elementen van chronische pijn op indrukwekkende wijze met elkaar verbond in de vorm van fysieke, psychologische en sociale factoren die bijdragen aan chronische pijnverlichting. Dit model biedt de basis voor het ergonomisch, medisch behandelen van patiënten met chronische pijn, masseren, zacht weefsel loslaten, mediteren, omgaan met stress en voeding om de pijn te behandelen [7].

De toepassing van dit model vereist multidisciplinaire praktijk omdat verschillende professionals gecoördineerd moeten werken om pijnverlichting te bieden. Een systematische review door Guzman vond dat het biopsychosociale model effectief is in de functionele verbetering van een patiënt in vergelijking met het niet-multidisciplinaire team [8].

ASTR is de heruitvinding van het biopsychosociale model en de multidisciplinaire benadering waarbij een patiënt niet verschillende behandelaars hoeft te bezoeken voor multidisciplinaire praktijk, maar de behandeling van chronische pijnpatiënten wordt gegeven in een paar therapieën die gewoonlijk 2-3 massagesessies duren, lichaamsbeweging, ergonomie, afgifte van zacht weefsel en dieet. De effecten van ASTR zijn duidelijk te zien aan de verbetering van chronische pijn, verbeterde lichaamshoudingen, verbeterde gang en verbeterde gewrichtsbewegingen in korte tijd.

Referenties 

1. Brosseau L, Wells GA, Tugwell P, Casimiro L, Novikov M, Loew L, Sredic D, Clément S, Gravelle A, Hua K, Kresic D. Ottawa panel evidence-based klinische praktijkrichtlijnen over therapeutische massage voor nekpijn. Tijdschrift voor lichaamswerk en bewegingstherapieën. 1 juli 2012;16(3):300-25.
2. Hidalgo B, Hall T, Bossert J, Dugeny A, Cagnie B, Pitance L. De werkzaamheid van manuele therapie en lichaamsbeweging voor de behandeling van niet-specifieke nekpijn: een systematische review. Journal of rug- en musculoskeletale revalidatie. 2017 jan 1;30(6):1149-69.
3. Martorella G. Kenmerken van niet-farmacologische interventies voor pijnbeheersing op de ICU: een scopingreview. AACN geavanceerde kritieke zorg. 2019;30(4):388-97.
4. Ward RE, Sklar LR, Eisen DB. Chirurgische en niet-invasieve modaliteiten voor littekenrevisie. Dermatologische klinieken. 2019 juli 1;37(3):375-86.
5. Velnar T, Bailey T, Smrkolj V. Het wondgenezingsproces: een overzicht van de cellulaire en moleculaire mechanismen. Tijdschrift voor internationaal medisch onderzoek. 2009 okt;37(5):1528-42.
6. Wiewelhove T, Schneider C, Döweling A, Hanakam F, Rasche C, Meyer T, Kellmann M, Pfeiffer M, Ferrauti A. Effecten van verschillende herstelstrategieën na een halve marathon op vermoeidheidsmarkeringen bij recreatieve hardlopers. PLoS Een. 2018 nov 9;13(11):e0207313.
7. Kusnanto H, Agustian D, Hilmanto D. Biopsychosociaal model van ziekten in de eerste lijn: een hermeneutisch literatuuronderzoek. Tijdschrift voor huisartsgeneeskunde en eerstelijnszorg. 2018 mei;7(3):497.
8. Engel GL. De klinische toepassing van het biopsychosociale model. In The Journal of Medicine and Philosophy: A Forum for Bioethics and Philosophy of Medicine 1 januari 1981 (Vol. 6, No. 2, pp. 101-124). Oxford Universiteit krant.